מספר בלוגרים איראנים הגיבו על ‘היום הבינלאומי נגד הומופוביה‘ ב-17 במאי וחלקו את דאגתם מהאפליה הקיימת נגד הומוסקסואלים באיראן.
Pesar פרסם מכתב פתוח מסטודנטים איראנים הומוסקסואלים לסטודנטים אקטיביסטים אחרים במדינה:
“ما دانشجویان همجنسگرای ایران، سالهاست همپای جنبش دانشجویی و روشنفکری ایران، در متنِ مطالبات سیاسی و اجتماعی قرار داریم و از مدافعان سرسخت تغییر شرایط نابرابر جامعهی ایران بودهایم. اینک که همهی آزادیخواهان و نیکاندیشان و مدافعان حقوق بشر دریافتهاند که حقوق همجنسگرایان حقوق بشر است …اما در ایران، و دیگر کشورهای نابرخوردار از آزادیهای اجتماعی و انسانی، همجنسگرایان همچنان مورد سیاهترین آزارها و ستمها و شکنجهها قرار میگیرند و کسی حاضر نیست”.
“אנו, סטודנטים הומוסקסואלים באיראן, היינו נוכחים במשך שנים בתנועות הסטודנטים והאינטלקטואלים. היינו בלב הצרכים החברתיים והפוליטיים שלהן והפגנו נגד האפליה בחברה האיראנית.
כיום כל תומכי החופש ומגיני זכויות האדם מבינים שזכויות הומוסקסואלים הן זכויות אדם … באיראן ובמדינות אחרות שם חופש הפרט והחברה אינם קיימים, הומוסקסואלים נתונים לעינויים הגרועים ביותר, הוצאה להורג ודיכוי”.
Ketabkhane פרסם (פרסית) סדרת ספרים אשר נכתבו ע”י ו/או אודות הומוסקסואלים.
הם מסבירים מדוע החליטו להפוך את עבודותיהם לזמינות בבלוג:
“این بودن تنها حضوری فیزیکی در شهرها و روستاهای ایران نیست. ما در درون این جامعه قرار داریم؛ از آن تاثیر میگیریم و بر آن اثر میگذاریم. ما در این جامعه “زندگی” میکنیم
گروهی از ما مینویسند، میسرایند و تولید اندیشه میکنند. اما مردم ما را نمیخوانند چون نمیتوانند به نوشتههایمان دسترسی داشته”
“קיומנו אינו מוגבל לנוכחות פיזית בערים ובכפרים של איראן. אנו חיים בתוך החברה האיראנית. אנו מושפעים ממנה ואנו מטביעים את חותמנו. אנו חיים בחברה זו. קבוצה מאיתנו כותבת ויוצרת אולם אנשים אינם יכולים לקרוא את מילותינו אם אין להם גישה אליהן”.
Gameron כותב (פרסית) שהומוסקסואלים ניצבים בפני בעיות בחברות אסלאמיות שם הם יכולים להיות מוצאים להורג. המשטר האסלאמי באיראן מכחיש את קיומם של הומוסקסואלים, במקום לעזור לאוכלוסיה ללמוד אודות הומוסקסואליות.
